In de donkerste dagen van het jaar vergt autorijden extra aandacht van de bestuurder. Onze politiediensten zijn kwistig met het uitdelen van boetebonnen voor slecht of defect verlichte voertuigen. Een noodzakelijke aanpak want zien en gezien worden is primordiaal bij duisternis.

Helaas moeten wij de wegenbeheerders –de overheid dus– alweer terechtwijzen voor de slecht of helemaal niet verlichte signalisatieborden op onze snelwegen. De bijstandsorganisatie Touring bevestigt met een onderzoek wat veel automobilisten al zelf konden vaststellen: tot een kwart van de signalisatieborden op de autowegen is niet verlicht. Meestal is de inwendige verlichting van de grote verkeersborden defect.

Dat kan bijzonder gevaarlijk zijn. Aarzelende bestuurders en late uitwijkmaneuvers zijn dikwijls de oorzaak van een ongeval. Recent keerde ik terug van de kust richting Brussel. Door werken aan bruggen over de E40 werd alle verkeer afgeleid via onder andere de E17 richting Antwerpen. De nieuwe portieken over de E40 konden de automobilisten tijdig waarschuwen. Maar nabij de afslag van de verkeerswisselaar in Zwijnaarde waren nagenoeg alle signalisatieborden defect. Gitzwart! Totale duisternis op een van ’s lands drukste verkeerswisselaars. Menig bestuurder slalomde van links naar rechts. Met ongeziene gevaarlijke toestanden als gevolg.

Voor veel verbetering vatbaar

Dat er en af en toe een verlicht verkeersbord de geest geeft, is niet abnormaal. Al kan dat wel worden voorkomen met preventief onderhoud. Maar wanneer de autoweg volledig moet worden afgesloten voor werkzaamheden lijkt het me raadzaam toch eerst de signalisatie te controleren. Of rekent de wegbeheerder erop dat alle automobilisten over routenavigatie beschikken en hun gps blindelings volgen?

De kwaliteit van ons wegennet gaat er alvast niet op vooruit. Sinds het doven van de verlichting op de snelwegen in 2011 uit besparingsoverwegingen, werden ons optimale reflecterende wegmarkeringen beloofd. Een nachtelijke rit op de Franse tolwegen waar de wegmarkeringen heel efficiënt zijn, toont aan dat de Belgische wegen voor veel verbetering vatbaar zijn. Komaan Wegen en Verkeer, haal die pot met witte reflecterende verf boven! Dat kan de kost niet zijn en de verkeersveiligheid is ermee gediend. Of is lampen vervangen lastiger dan goedverdienende flitscamera’s installeren?

*Autonome auto op dood spoor

Het enthousiasme over de toekomstige zelfrijdende auto is fel bekoeld nu verschillende belangrijke constructeurs de stekker hebben uitgetrokken van de geldverslindende investeringen. Ford en Volkswagen zijn een van de actoren die fors hadden ingezet op de autonome auto maar die zien het niet langer zitten. De immense researchkost en weinig perspectief op het terugverdienen van de investeringen zijn nefast voor de ontwikkeling van een zelfrijdende auto.

Bovendien kampen de autoconstructeurs al met hoge productiekosten voor de bouw van elektrische modellen. Dat de EV’s prioriteit krijgen is nogal wiedes. De transitie naar de elektrificatie van het voertuigenpark wordt de constructeurs immers opgedrongen, wat niet geldt voor de autonome auto. Niemand vraagt naar een zelfrijdende auto die in feite een luxeproduct is, weliswaar veiligheidsverhogend. En dat beseffen de constructeurs ook, vooral omdat elektrische auto’s reeds veel duurder zijn dan modellen met een thermische aandrijving.

Er zijn parallellen te trekken met de elektrische auto. Net zoals de EV op de markt werd gebracht maar er een enorm tekort aan laadinfrastructuur was en nog steeds is, zal ook de technologie van de autonome auto productierijp zijn. Autonoom rijden vereist echter noodzakelijke investeringen in de wegeninfrastructuur. En daar staan de wegbeheerders niet om te springen.

Maar het tij kan keren. Zodra de elektrificatie van het transport gerealiseerd is, zal het veiligheidsaspect opnieuw meer doorwegen. Dan maakt de zelfrijdende auto een kans om door te breken, al zal dat enorme overheidsinvesteringen vergen.

Mijn prognose: de zelfrijdende auto komt er nooit, en zeker niet zoals de meerderheid van de automobilisten een autonome auto wenst. Een volautomatische auto die je van thuis naar de gekozen bestemming veilig brengt, is utopie. Individuele mobiliteit zal helaas een gegeven zijn van vorige eeuw en de eerste helft van deze eeuw. Mogelijk verplaatsen we ons nadien wel met zelfrijdende autobussen.

Kerstshoppers verkozen de auto

Het Park and Ride-project tijdens het kerstshoppingweekend midden december vorig jaar in Antwerpen was geen succes. De kooplustigen konden dat weekend hun auto gratis parkeren aan de rand van de stad en dan gratis met de tram naar de binnenstad. De straten liepen vol met duizenden shoppers maar de Park and Rides bleven nagenoeg leeg.

Het was een gemiste kans om de verkeersdrukte in het centrum te verminderen, zeer zeker. Maar het zal niet makkelijk zijn om de toevallige bezoekers en toeristen in de toekomst warm te maken voor die formule, wetend dat je tot in het hart van de stad kan parkeren. De files in het centrum zullen de occasionele bezoekers er dan wel zonder mopperen bijnemen: het gaat tenslotte om een uitstap. En daar tegenover staat een tramrit die soms maar een kwartier duurt, maar soms ook 40 minuten. En dat enkel bij een groot aanbod van trams- en bussen. Een mogelijke oplossing om meer bezoekers te overtuigen is de parkeertarieven in de stad verhogen. Alleen kan dat ook een afschrikkend effect veroorzaken. Vraagt het maar aan het Gentse stadsbestuur, dat er met zijn parkeerbeleid voor gezorgd heeft dat nu veel minder mensen van buiten de stad in het centrum van Gent komen shoppen.

Jan Muylaert heeft bij grote Vlaamse kranten over alles geschreven, maar de rode draad in zijn carrière is die passie voor de auto en alles wat met mobiliteit te maken heeft. Een maand lang noteert hij voor Auto Trends wat hem frappeert. Met scherpe pen en ervaren blik.