De Street Triple, waarvan sinds zijn introductie in 2007 meer dan 130.000 exemplaren zijn verkocht, ondergaat in 2023 ingrijpende veranderingen en zou weleens de titel van beste roadster van de middenklasse kunnen opeisen. Sinds de lancering als de Street Triple 675 heeft de nieuwste RS-versie, waarvan de cilinderinhoud in 2017 werd vergroot tot 765cc, nu 130 pk waar de basisversie (R) beperkt is tot 120 pk. Maar het is niet zozeer een kwestie van cijfers, eerder van rijeigenschappen. Die vallen meteen op als je op deze Triumph stapt. Met zijn opvallende uiterlijk nodigt de Street Triple niet echt uit tot een ritje over plattelandswegen. Terwijl het uiterlijk subtiel onder handen werd genomen, onderscheidt het dashboard van de RS zich door een andere interface en uitvoering dan dat van de R, dat ondanks zijn grotere afmetingen toch helderheid en leesbaarheid mist. Te veel informatie is ook niet goed.

Voor het vertrek

De zithoogte piekt bij de RS op 836 mm, dat is maar liefst 10 mm hoger dan de R. Met zo'n hoge zithoogte zullen kleinere rijders moeite hebben om comfortabel te zitten. Dankzij de hoge zit buigen de benen evenwel niet al te veel door, ondanks de hoog geplaatste voetsteunen. Op het circuit is het een ander verhaal, want daar zullen ze meermaals het asfalt schrapen. De motor krijgt een rist nieuwe onderdelen aangemeten, met een opnieuw ontworpen drijfstangen, zuigers en nokkenasen, en een geoptimaliseerde compressieverhouding. De overbrengingsverhoudingen zijn ook verkort om de acceleratie nog krachtiger te maken. Dat is wat de binnenkant betreft. Laten we eens naar de buitenkant kijken. Het bredere stuur met bar-end spiegels biedt nog steeds grote stuuruitslag. Triumph houdt vast aan zijn concept van een sportmotor vermomd als roadster, maar natuurlijk ook van een exclusieve machine. Met je armen stevig op het stuur geplant, zal het niet gemakkelijk zijn om een ontspannen en verstandige rijstijl aan te nemen. Als enige leverancier van de Moto2-categorie herinnert Triumph je er voortdurend aan dat je op een motor zit die voor wedstrijden is gemaakt. Niet echt bereid om snelheidslimieten te respecteren. Hoewel het me (soms) wel lukte, omdat de souplesse van de motor het mogelijk maakte.

Regen of zonneschijn

De motoren van tegenwoordig, ongeacht hun cilinderinhoud of configuratie (lijn- of V-twin), wekken niet langer de adrenalinestoot op die we vroeger voelden bij het starten van een razende viercilinder of een donderende Italiaanse twin. De reden? De huidige Euro-normen (waaronder geluidsnormen) hebben de grote aantrekkingskracht van motorrijden op twee wielen weggevaagd. Als bij wonder is Triumph er met deze driecilinder en zijn uitlaatsysteem in geslaagd om - ondanks dat hij volledig binnen de norm valt - het auditief plezier toch nieuw leven in te blazen. Het is een waar genot om aan het gas te draaien en een versnelling hoger te schakelen, op weg naar het circuit van Mettet. Deze RS ontpopt zich meteen als droomspeelgoed. Een lekker breed stuur, een sportieve zithouding, een gewicht van amper 188 kg, een motor die er vanaf het laagste toerental zin in heeft: ik zit warempel aan het stuur van de perfecte motorfiets. Nou ja, bijna, want als je het over een roadster hebt, heb je het ook over een flink pak winddruk en vliegen die je zelfs door je vizier kan smaken. Om nog maar te zwijgen van de regenbuien die ik moest doorstaan op de dag dat ik hem ging ophalen bij Triumph in Braine l'Alleud. Gelukkig schijnt op deze maandag 2 oktober de zon volop, en heb ik geen spijt van de afwezigheid van de verwarmde handvatten die ik de vorige dagen zo miste.

Pitstraat

Er zijn verschillende rijmodi beschikbaar. Ik kies meteen voor Sport, en negeer de Rain-, Road- en Rider-modus. De Track-modus bewaar ik liever voor mijn passage op het circuit. De IMU en de sensoren sturen het ABS, de wheelie- en tractiecontrole, evenals de gasrespons, afhankelijk van de geselecteerde modus. De up/down quickshifter is bloedsnel en zeer nauwkeurig. Een tip van het huis: gebruik hem elke keer als je een inhaalmanoeuvre plant, gewoon voor de lol en het geluid van de driecilindermotor als je het gashendel opendraait.

Hoog tijd om de Track-modus te selecteren en het circuit op te gaan - kwestie van de motor tot z’n hoogste toerental te pushen. Het bochtige, technische circuit van Mettet is perfect geschikt voor dit type motor. Ronde na ronde kan ik niet geloven hoe wendbaar het chassis aanvoelt. De RS laat zich doodeenvoudig insturen en moedigt aan om je rempunten steeds verder op te schuiven. De vierzuiger Brembo Stylema-remklauwen zijn uiterst efficiënt. Om de wielen liggen Pirelli Supercorsa SP’s, waarvan ik de bandenspanning heb verlaagd naar 1,9 en 2,0 bar. Die presteren prima, al loopt er even wat angstzweet langs mijn ruggengraat als het achterwiel even uitbreekt na een te optimistische acceleratie na een scherpe bocht (10). Ik heb niets veranderd aan de vering en ben dus met de standaardsetting van de RS gaan testen, waarbij de achterschokdemper van Öhlins is (in plaats van Showa op de R).

De run van de waarheid

Na deze eerste test van 20 minuten op de MRS-circuitdag besloot ik de RS uit te rusten met een transponder om meer te weten te komen over zijn potentieel (en mijn capaciteiten). Aan het einde van deze tweede run merkte ik dat mijn tijden lager waren dan die van andere machines die ik onlangs had getest en die een vermogen van meer dan 212 pk hadden. Zo zie je maar dat je niet alleen pk's nodig hebt om te presteren! Het is echter een feit dat wanneer je met meer dan 200 pk uit een bocht komt, je breed lachend alles voor je inhaalt. Maar de kunst is om net zo snel door de bocht te rijden als met een motor met ‘amper’ 130 pk! De door de fabrikant opgegeven topsnelheid van 235 km/u heb ik niet gehaald op het circuit van Jules Tacheny.

Conclusie

Het zal moeilijk zijn om deze motor te overtreffen! Perfectie bestaat niet, maar deze Street Triple RS is een doorslaand succes. Je kunt bedenkingen hebben over de looks, de helderheid van het TFT-scherm en het ontbreken van verwarmde handvatten in de standaarduitrusting, maar er is niets mis met zijn motor, zijn chassis en de effectiviteit van zijn ondersteuningssystemen. En dat alles voor € 12.895 (€ 10.595 voor de R).

Philippe Hunin

De pluspunten

Uitzonderlijke motor

Efficiënte remmen

Zitpositie

Bouwkwaliteit

Erg geslaagde quickshifter

De minpunten

Stuuruitslag

TFT-scherm mist leesbaarheid (te veel informatie)

De Triumph Street Triple 765 RS in cijfers

Motor: 765cc 3-cilinder lijnmotor, vloeistofgekoeld

Maximaal vermogen: 130 pk bij 12.000 tpm

Maximumkoppel: 80 Nm bij 9.500 tpm

Versnellingsbak: 6 versnellingen

Koppeling: multiplaat met oliebad, bekrachtigd en anti-hop

Frame: aluminium perimeterframe

Voorvering: 41 mm Showa SFF-BP (BPF) UPSD-voorvork, volledig verstelbaar, veerweg 115 mm

Achtervering: Öhlins STX40-monoshock, volledig instelbaar, veerweg 131,2 mm

Remmen voor: dubbele remschijf van 310 mm, Brembo Stylema 4-zuigerremklauwen, ABS

Remmen achter: enkele 220 mm schijf, Brembo 1-zuigerremklauw

Zithoogte: 836 mm

Gewicht (rijklaar): 188 kg

Brandstoftank: 15 liter

Prijs: € 12.895